1000 Poems : Resah Yang Menjadi Luka

Judul Asli : Resah Yang Menjadi Luka

Ditulis Oleh : Musa

Terinspirasi dari sebuah lagu "Resah Jadi Luka"

#1000Poems #Poems0002 #Mr_musa #mylovestillsame #thisforyou

1000 Poems Series No. 0002

Resah Yang Menjadi Luka (Versi Bahasa Indonesia)

Aku menemukanmu,
di saat dunia seperti lorong gelap yang menelan napasku.
Kau hadir
bukan sebagai cahaya,
tapi sebagai pelukan yang tak bertanya,
dan perlindungan yang tak meminta balasan.

Di saat yang lain mencemooh,
kau memilih menggenggam.
Di saat yang lain menjauh,
kau justru mendekap.

Ingin rasanya
menjadikanmu bagian dari setiap langkah,
menyebut namamu dalam setiap detak,
dan menua bersama sunyi yang hangat.

Namun entah mengapa,
kau perlahan menghilang
seperti kabut yang ditelan pagi.
Pelukanmu terlepas,
dan kau berhenti menjadi perisai bagi lukaku.

Tanpa kata. Tanpa alasan.
Mungkin alam semesta menolaknya,
mungkin waktu tak pernah benar-benar mengizinkannya.

Dan kini aku sadar,
kau datang bukan untuk menetap
hanya untuk mengubahku,
dari seseorang yang resah
menjadi seseorang yang luka.

Aku kembali terjatuh,
ke ruang pahit yang tak bernama,
tapi dalam ingatan,
aku tetap melihatmu
duduk diam di sudut hariku.

Aku tetap di sini,
bukan karena tak bisa melangkah,
tapi karena menunggu:
menunggu semesta luluh,
dan angin membawa namamu kembali.

Karena meskipun tak terlihat,
detak jantungku,
nadiku,
dan seluruh diamku...
masih merindukanmu.

From Restlessness to Ruin (English Version)

I found you
when I was trapped
in a moment so loud,
it silenced me.

You didn’t come as light,
but as arms that embraced me
when the world
chose to push me down.

When others mocked,
you held me.
When others walked away,
you stayed close.

I wanted you in every step I’d take,
in every breath,
every version of forever I imagined.

But suddenly,
you slipped away
like fog swallowed by morning.
Your arms let go,
your shelter vanished…
and you left
without a reason.

Maybe the universe refused,
maybe time never truly gave us a chance.

But one thing is clear:
You didn’t heal me
you changed me.
From someone restless
into someone ruined.

I found you
when I had fallen
into a room of bitterness,
and for a moment,
you became peace.

But now you’re gone,
and I remain,
not because I can’t move on
but because I’m still waiting.

Waiting for the universe to surrender,
for the winds to whisper your name
back to me.

Because even now,
my heartbeat,
my veins,
and all the silence in me…
still miss you.

Mula sa Pagkaligalig Hanggang sa Pagkasira (Tagalog Version)

Natagpuan kita
noong ako'y nakakulong
sa isang sandaling sobrang ingay,
na tuluyang nagpatahimik sa akin.

Hindi ka dumating bilang liwanag,
kundi bilang mga bisig na yumakap sa akin
nang piliin ng mundo
na ako'y itulak pababa.

Nang ako'y tuyain ng iba,
ikaw ang umalalay.
Nang talikuran ako ng iba,
ikaw ang nanatili.

Ninais kitang makasama sa bawat hakbang,
sa bawat paghinga,
sa bawat anyo ng habangbuhay na aking inisip.

Ngunit bigla,
ikaw ay naglaho
parang ulap na nilamon ng umaga.
Binitiwan mo ang iyong yakap,
naglaho ang iyong kanlungan…
at ikaw ay umalis
nang walang paliwanag.

Marahil ang uniberso ay tumanggi,
marahil ang panahon ay kailanman hindi binigyan tayo ng pagkakataon.

Ngunit isang bagay ang tiyak:
Hindi mo ako pinagaling
binago mo ako.
Mula sa isang taong ligalig,
naging taong wasak.

Natagpuan kita
noong ako'y nahulog
sa silid ng kapaitan,
at sa isang saglit,
naging kapayapaan ka.

Ngunit ngayon, wala ka na,
at ako'y nananatili,
hindi dahil hindi ko kayang magpatuloy
kundi dahil patuloy pa rin akong naghihintay.

Naghihintay na ang uniberso ay sumuko,
na ang hangin ay ibulong muli ang iyong pangalan sa akin.

Dahil hanggang ngayon,
ang pintig ng puso ko,
ang aking mga ugat,
at ang lahat ng katahimikan sa loob ko…
ay sabik pa rin sa'yo.