1000 Poems : Aku Masih Di Sini Menunggumu, Mengharapkanmu, Mencintaimu

1000 Poems Series No.0016

Judul Asli : Aku Masih Di Sini Menunggumu, Mengharapkanmu, Mencintaimu

Ditulis Oleh : Musa

"Sebuah puisi yang tulis berdasarkan sebuah cerita cinta dan pengharapan dari sang Author"

#1000Poems #Poems0016 #Mr_musa #mylovestillsame #thisforyou

Aku Masih Di Sini Menunggumu, Mengharapkanmu, Mencintaimu

Aku bukan lelaki hebat.
Tak punya segalanya,
tak pandai merangkai kata,
hanya seorang pria biasa
yang mencintaimu luar biasa.

Kau pergi,
dan aku tak pernah menyalahkanmu.
Dunia terlalu luas,
dan mungkin aku tak pernah cukup menarik
untuk kau pertahankan.

Tapi bahkan ketika langkahmu menjauh,
dan suaramu berubah menjadi sunyi,
aku hanya bisa berbisik dalam hati:
"Aku tetap di sini."

Aku masih di tempat terakhir kau tinggalkan,
di titik perpisahan yang tak pernah benar-benar kuterima.
Aku tak pernah benar-benar pergi.
Karena kau masih satu-satunya nama
yang hatiku tahu caranya panggil,
dalam gelap yang paling dalam.

Dan jika suatu hari nanti,
dunia melukaimu,
pilihan-pilihanmu meruntuhkanmu,
dan kau kehilangan arah,
ingatlah ini:

Aku akan tetap menjadi pria
yang menyebut namamu dengan cinta.

Meskipun kau bukan lagi wanita yang dulu,
meskipun kau penuh luka,
meskipun dunia menyebutmu rusak,
meskipun semua orang pergi menjauh,
aku tetap di sini.

Karena cintaku
bukan soal balasan.
Ia bukan janji manis.
Ia adalah kebenaran.

Dan kebenaran itu adalah:
aku masih di sini,
menunggumu,
mengharapkanmu,
dan mencintaimu.

Bukan untuk sosok sempurna yang orang lain harapkan,
tapi untuk dirimu yang sesungguhnya,
meski dalam wujudmu yang paling hancur.

Jika suatu hari nanti kau kembali,
dengan mata letih dan langkah gemetar,
membawa serpihan dirimu
yang kau pikir tak bisa lagi dicintai...

Kau akan menemukanku,
masih di sini,
dengan tangan terbuka,
dan hati yang tak pernah berubah.

I Am Still Here Waiting for You, Expecting You, Loving You

I’m not a remarkable man.
I don’t have everything,
I’m not a poet with perfect words,
just an ordinary man
with an extraordinary love
for you.

You left,
and I never blamed you.
The world is wide,
and maybe I was never
shiny enough to hold your attention.

But even as your steps faded,
even when your voice became silence,
I whispered to myself:
“I’m still here.”

I remain where you last left me,
at the edge of goodbye
I never really accepted.
I never truly moved on,
because you are still
the only name
my heart knows how to say
in the quietest parts of the night.

And if someday,
the world breaks you down,
your choices leave you lost,
and you no longer recognize yourself,
know this:

I will still be the man
who says your name with love.

Even if you’re no longer
the woman you used to be,
even if you're broken,
even if the world calls you ruined,
even if everyone else walks away,
I won’t.

Because my love
was never about what I received.
It wasn’t a deal,
or a fair trade.
It was real.
And it still is.

I am still here,
waiting for you,
expecting you,
loving you.

Not for who the world expects you to be,
but for who you truly are,
even in your most shattered form.

And if one day
you come back,
with tired eyes and trembling hands,
carrying the broken pieces
you thought no one could ever love again…

You’ll find me,
right here,
with open arms,
and a heart that never changed.

Nandito Pa Rin Ako Naghihintay sa’yo, Umaasa sa’yo, Minamahal Ka Pa Rin

Hindi ako isang kahanga-hangang lalaki.
Wala akong lahat ng bagay,
hindi rin ako isang makata na may perpektong mga salita,
isa lang akong karaniwang lalaki
na may di-pangkaraniwang pag-ibig
para sa’yo.

Umalis ka,
at kailanman hindi kita sinisi.
Malawak ang mundo,
at marahil, hindi ako sapat na makinang
para manatili ang atensyon mo.

Ngunit kahit unti-unting lumayo ang iyong mga yapak,
kahit ang boses mo’y naging katahimikan,
ibinubulong ko pa rin sa sarili ko:
“Nandito pa rin ako.”

Nananatili ako kung saan mo ako huling iniwan,
sa gilid ng isang pamamaalam
na kailanma’y hindi ko lubos na tinanggap.
Hindi ako tunay na nakausad,
dahil ikaw pa rin
ang nag-iisang pangalan
na kayang sambitin ng puso ko
sa pinakatahimik na bahagi ng gabi.

At kung sakaling,
dumating ang araw na wasakin ka ng mundo,
maligaw ka sa sarili mong mga desisyon,
at hindi mo na makilala ang sarili mo,
tandaan mo ito:

Ako pa rin ang lalaking
binibigkas ang pangalan mo nang may pag-ibig.

Kahit hindi ka na
ang dating ikaw,
kahit durog ka na,
kahit tawagin kang sirang-sira ng mundo,
kahit talikuran ka ng lahat,
hindi ako.

Dahil ang pagmamahal ko
ay hindi kailanman tungkol sa kung anong natanggap ko.
Hindi ito palitan,
hindi ito kasunduan.
Totoo ito.
At totoo pa rin.

Nandito pa rin ako,
naghihintay sa’yo,
umaasa sa’yo,
minamahal ka pa rin.

Hindi dahil sa kung sino ang inaasahan ng mundo na ikaw dapat,
kundi para sa tunay mong sarili,
kahit sa pinaka-wasak mong anyo.

At kung sakaling
bumalik ka isang araw,
may pagod na mga mata at nanginginig na mga kamay,
dala ang mga basag na piraso
na akala mong wala nang makakayang magmahal muli…

Matatagpuan mo ako,
nandito lang,
nakabukas ang mga bisig,
at pusong kailanma’y hindi nagbago.